ภาพยนตร์เรื่องนี้แบ่งออกเป็นสองตอนและบอกเล่าประสบการณ์ทางอารมณ์ทั้งสี่ของนักเขียนบทโทรทัศน์วัย 37 ปีที่ยังคงโหยหาความรัก ในวัยนี้ เธอรู้ดีว่าความสัมพันธ์ไม่ใช่เรื่องง่าย เลิกเสแสร้งแล้วนำความจริงใจและความกล้าหาญที่คุณจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ มาเมื่อคุณเริ่มต้น พอเขาเรียกชื่อก็น้ำตาไหล ไม่ต้องพูดถึง "คุณกินข้าวหรือยัง คุณต้องการพาคุณกลับบ้านหรือไม่" เป็นความกังวลที่ไม่ธรรมดา ฉันหวังว่าเขาจะจริงใจเหมือนเธอ ไม่คลุมเครือ และชี้แจงความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสอง สงสาร…… การเดินทางคนเดียวและนั่งอยู่ในห้องโดยสาร เธอเห็นลูกเรือภาคพื้นดินโบกมือให้เครื่องบินออก และเธอก็โบกมือลาอย่างโง่เขลา ภาพนี้สัมผัสถึงก้นบึ้งของหัวใจของฉันและซึมซับตัวเองอย่างสมบูรณ์ กาลครั้งหนึ่งเมื่อข้าพเจ้าอยู่ในห้วงเวลาที่คล้ายคลึงกัน ข้าพเจ้าก็ดูเป็นคนสำคัญและห่วงใยเช่นกัน ทุกคนเติบโตและสูญเสียเติบโตในการสูญเสียไปจนสิ้นชีวิต